ΟΙ ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΣΥΜΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΡΗΞΕΙΣ
Είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για τη χώρα, να μην εξοστρακιστεί η δυναμική που έχει αρχίσει να διαφαίνεται με τις πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις.- ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Μία συνολική αλλαγή των αιτημάτων, των μέσων διεκδίκησης και του τρόπου διαπραγμάτευσης, προκειμένου να ΑΝΑΔΕΙΧΘΟΥΝ τα πραγματικά ΑΙΤΙΑ των προβλημάτων της Ελληνικής γεωργίας (και όχι τα συμπτώματα).
- ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ η αναβάθμιση του τρόπου σχεδιασμού και άσκησης γεωργικής πολιτικής (από όλα τα κόμματα), η λειτουργία των θεσμών και η εφαρμογή κανόνων.
Για πολλά χρόνια, οι κινητοποιήσεις των αγροτών είχαν τρία χαρακτηριστικά:
α. Τα αιτήματα αφορούσαν κυρίως οικονομικές ενισχύσεις.
Β. Η μορφή ήταν το κλείσιμο των δρόμων.
Γ. Οι διαπραγματεύσεις πραγματοποιούντο μεταξύ εκπροσώπων των αγροτών και Υπουργών γεωργίας.
- Το κλείσιμο των δρόμων είχε δύο κρίσιμα αρνητικά. Έθετε χρονικά όρια στις κινητοποιήσεις (πόσο θα κρατήσουν; έναν, το πολύ δύο μήνες) και ταυτόχρονα δημιουργούσε σύγκρουση με τις λοιπές κοινωνικές ομάδες.
- Η επικέντρωση των αιτημάτων σε οικονομικές ενισχύσεις, υποβάθμιζε και ανέβαλε τη συζήτηση για τα διαρθρωτικά προβλήματα, ενώ έδινε τη δυνατότητα στις κυβερνήσεις με εφήμερες οικονομικές παροχές, να ανακουφίζουν την ένταση των προβλημάτων και να χάνεται η αγωνιστικότητα των αγροτών.
- Τέλος, η διαπραγμάτευση σε επίπεδο προσώπων, διαμόρφωνε «ανθρώπους κλειδιά» οι οποίοι μπορούσαν να λειτουργούν ως αποσβεστήρες των εντάσεων.
Οι νέες κινητοποιήσεις οφείλουν να λάβουν υπόψη τους μια σειρά από θέματα που δεν υπήρχαν στο παρελθόν και να διδαχθούν από την ιστορία.
1. Το πρώτο ζήτημα είναι να μην υποβαθμιστεί η ανάγκη για την δημιουργία ενός σύγχρονου αγροτικού κινήματος με διάρκεια.
2. Το δεύτερο, είναι να ληφθεί υπόψη η οικονομική κατάσταση της χώρας και τα θέματα που απασχολούν αυτή τη περίοδο τη δημοσιότητα (Πόλεμος στη Γάζα, βανδαλισμοί, τρομοκρατία κ.α.).
Όπως λένε και οι δημοσιογράφοι, «το ρεπορτάζ, καλύπτει τα γεγονότα».
Οι αγροτικές κινητοποιήσεις, πρέπει να δημιουργήσουν κοινωνικές συμπράξεις και όχι ρήξεις.
- Απαιτείται φαντασία και δημιουργικότητα. Ας διδαχθούμε από το παράδειγμα των γάλλων αγροτών. Δεν κλείνουν τους δρόμους αδιακρίτως, αλλά μόνο στη διέλευση φορτηγών που φέρνουν προϊόντα διατροφής από το εξωτερικό. Ένα γενικό κλείσιμο των δρόμων, δημιουργεί συγκρούσεις ακόμη και στο γεωργικό χώρο. Τα φορτηγά με πορτοκάλια και λαχανικά για εξαγωγή π.χ. θα μπλοκάρουν. Βοηθάει αυτό στη μαζικότητα;
- Επίσης, οι κινητοποιήσεις πρέπει να έχουν συνέχεια. Ένας μήνας στα Τέμπη, θα εξουθενώσει τους αγρότες. Αντίθετα, 4 μέρες το μήνα (έξυπνων κινητοποιήσεων π.χ. κλείσιμο ταμείων διοδίων και ελεύθερη διέλευση οχημάτων εκτός αυτών που εισάγουν προϊόντα διατροφής) σε απροσδιόριστες ημερομηνίες και για 6 ή 12 μήνες συνεχόμενα, θα έχει άλλη χάρη, όπως και να το κάνουμε.
- Το τρίτο θέμα είναι τα αιτήματα. Εδώ είναι το κλειδί. Θα προβληθούν πάλι μέτρα οικονομικής ανακούφισης; Όμως, πόση ανακούφιση μπορεί να προσφέρει μια αύξηση της επιστροφής Φ.Π.Α. κατά 3%; 1.500€ σε αυτόν με εισόδημα 50.000€; ή μήπως μόνο 300€ στους πολλούς με εισόδημα 10.000€; Εδώ θα πρέπει να ζυγιστούν τα πράγματα. Αν μπουν πρώτα και κύρια τα αιτήματα οικονομικής ανακούφισης, διακινδυνεύουμε να πάρουμε «μια από τα ίδια». Μερικές μονάδες στην επιστροφή του ΦΠΑ, άντε και καμία στρεμματική ενίσχυση ενόψει εκλογών και όλοι να γυρίσουν σπίτι τους με ψίχουλα και βαριά λαβωμένο το αγροτικό κίνημα. Έτσι, απεμπολείται η ιστορική ευκαιρία να αγγίξουμε τα πραγματικά προβλήματα.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ είναι ΠΡΟΦΑΝΗ ΑΡΚΕΙ ΝΑ θέλουμε να τα δούμε.
Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ γεωργική πολιτική. Γεωργική πολιτική σημαίνει ότι έχεις στόχους και οι στόχοι αυτοί είναι μετρήσιμοι, έχουν δηλαδή αριθμούς, ποσά, χρονικά όρια. Και επίσης γεωργική πολιτική σημαίνει ότι έχεις κανόνες, υποχρεώσεις, ευθύνες. Ξέρεις ποιος κάνει τι.
- Σε κάθε περίπτωση, το κράτος οφείλει να εξασφαλίζει ένα σταθερό πλαίσιο για της χρήσεις γης και τις απαιτούμενες χρηματοδοτήσεις για την κατασκευή έργων υποδομής που θα εξασφαλίζουν αποθέματα νερού, αρδευτικά δίκτυα, ηλεκτρικό ρεύμα, οδοποιία κλπ. Ταυτόχρονα είναι απαραίτητοι ξεκάθαροι κανόνες και έλεγχος λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς, μαζί με έναν ολοκληρωμένο νόμο για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, έτσι ώστε ιδιωτικές και συνεταιριστικές οργανώσεις να καλύπτουν τις ανάγκες για τυποποίηση, συσκευασία, μεταφορά, μάρκετινγκ, εφόδια, γεωπόνο, εργαστήρια, σπόρους, φυτώρια, μηχανήματα.
- Μία ασφάλιση παραγωγής που να μην εξαρτάται το τι θα πάρει ο αγρότης από τις εκλογές και το βουλευτή.
- Μία υπηρεσία που θα απαντά σε αυτό που ρωτάει ο γεωργός σε συγκεκριμένο χρόνο, που θα βρίσκει λύση στο πρόβλημα, που δεν θα δηλώνει αναρμόδια και που θα πάει σπίτι της αν δηλώνει αναρμόδια ή δεν λύνει το πρόβλημα.
- Ένα Κράτος το οποίο όταν υπογράφει μια σύμβαση με ένα νέο αγρότη, θα τηρεί τις ημερομηνίες και αν δεν τις τηρεί θα πληρώνει τη ζημιά.
Η λύση είναι μία. Η ανασφάλεια πρέπει να είναι στην ίδια ένταση σε όλο τον οργανισμό που λέγεται Ελληνική γεωργία. Πρέπει να δεθούμε όλοι σε μία άμαξα. Δεν θα τραβάνε το κάρο οι αγρότες, τα μουλάρια και τα βόδια δηλαδή, και κάποιοι θα τραβάνε χειρόφρενο και θα κτυπάνε ταυτόχρονα με το καμουτσί.Τα παραπάνω είναι κωδικοποιημένες θέσεις, που πιθανόν δημιουργούν απορίες στους μη επαΐοντες στην Ελληνική γεωργική πραγματικότητα. Ενδεχομένως αναρωτιούνται: Μα τι λέει αυτός; ζητά ένα συνεταιρισμό που να του προσφέρει αυτά και αυτά; Και γιατί δεν τον φτιάχνει;
Απλοϊκή η απορία αλλά να η απάντηση: Οι σκοποί των συνεταιρισμών ορίζονται με νόμο. Στο σχετικό νόμο δεν υπάρχουν σκοποί και γι’ αυτό οι συνεταιρισμοί είναι μπάχαλο. Με τον ισχύοντα νόμο, αν δηλώσεις αγροτικός συνεταιρισμός, με 7 άτομα, μια γεφυροπλάστιγγα και έναν υπολογιστή «καθάρισες». Όταν λοιπόν έρχεται ο νομοθέτης, με την ιεραρχικά ανώτερη εξουσία του και επιβάλει στους ιεραρχικά κατώτερους (γεωργούς-αγρότες), η βασική δομή άσκησης γεωργικής επιχειρηματικότητας που είναι οι συνεταιρισμοί, να μην έχουν σκοπούς, να μην ξέρουν δηλαδή γιατί υπάρχουν, είναι φαιδρό να ζητάμε από τη μάζα να αυτοοργανωθεί. Το αυτό ισχύει και για το συνδικαλιστικό κίνημα και για μια σειρά άλλα θέματα – σχεδόν όλα. Δεν είναι απορίας άξιο, γιατί είναι υποχρεωτική η συμμετοχή των δικηγόρων στους δικηγορικούς συλλόγους και η οικονομική συνεισφορά τους σε αυτούς, αλλά όχι στους αγροτικούς; Πιστεύει κάποιος ότι αν ήταν υποχρεωτική η συμμετοχή και η οικονομική συνεισφορά στους αγροτικούς συλλόγους, δεν θα υπήρχε ισχυρός και αποτελεσματικός αγροτικός συνδικαλισμός;
Άρα, το πρόβλημα είναι πολιτικό – θεσμικό, αλλά όχι σε επίπεδο επιμέρους μέτρων, αλλά σε επίπεδο συνολικού σχεδιασμού. Αυτό δηλαδή που λείπει είναι οι κανόνες με τους οποίους θα παίζεται το αγροτικό παιχνίδι στη χώρα. Χωρίς κανόνες η κατάσταση μετατρέπεται σε κλοτσοσκούφι – παρωδία. Περιμένοντας να λυθούν τα προβλήματα με το ΦΠΑ και στα μπλόκα, αυτή τη χρονική στιγμή που σείεται ο κόσμος συθέμελα, θα έχουμε πολλά να απολογηθούμε στα παιδιά μας. Ας ανοίξουμε μια συζήτηση διαρκείας, ας ιεραρχήσουμε τα προβλήματα, ας βρούμε τα αίτια, ας χαράξουμε μακροπρόθεσμη στρατηγική έξυπνης και αποτελεσματικής διεκδίκησης, ας δείξουμε στους πολιτικούς ότι δεν είμαστε ασκέρι, ότι από μας τρέφεται η κοινωνία, ότι εμείς φυλάμε τα βουνά και τους κάμπους της χώρας. Τότε, μόνο τότε, θα έχουμε πράξει το καθήκον μας.
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΧΡΙΜΑΝΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΚΑΣ ΗΛΙΟΣ
ΈΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
27510 61114
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου