Εχουμε πόλεμο παιδιά, το έχετε καταλάβει;

Έλεγα στην προηγούμενη ανάρτηση, ότι, παρά τις μειωμένες τιμές πρώτης ύλης πορτοκαλιών του Δεκεμβρίου 2010, η ζήτηση δεν αυξήθηκε. Ένας λόγος που εξηγεί ακόμη αυτό το γεγονός είναι ότι κάθε χρόνο, το διάστημα 20/12 έως 5/1 είναι μειωμένες οι πωλήσεις.
Την αγορά λοιπόν θα την δούμε μετά τις 7 Ιανουαρίου πως θα κινηθεί.
Όσον αφορά στον πανικό στον κόσμο των παραγωγών θέλω να αναφέρω τα ακόλουθα.
Είναι απολύτως δικαιολογημένη, καθώς ο καθένας από αυτούς αισθάνεται και είναι μια μονάδα. Ένα καρυδότσουφλο στην λυσσασμένη φουρτούνα. Αν όμως υπήρχαν συνεταιρισμοί και ομάδες παραγωγών με κοινή πώληση, που θα ρυθμίζανε την προσφορά και τις τιμές, που θα είχαν κοινό ταμείο, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Τώρα, όλοι θέλουν να σωθούν μόνοι τους. Δεν τους ενδιαφέρει τι θα γίνει με τον διπλανό, γιατί και ο διπλανός δεν ενδιαφέρετε γι΄αυτούς. Γι΄αυτό και μας τρώει όλους το μαύρο σκοτάδι.
Και θα επανέλθω σε αυτό που φωνάζω χρόνια. Ομάδες παραγωγών, με κοινή πώληση, με ρύθμιση της προσφοράς και των τιμών, με κοινό ταμείο, αλλά με ποιοτικές κατηγορίες. Με διασφάλιση των πληρωμών. Με συσκευασμένο προιόν και όχι χύμα. Με συλλογή από συνεργεία του συνεταιρισμού. Αν ο παραγωγός ήξερε ότι πρέπει να έχει ραντίσει τα πορτοκάλια (κανόνες καλλιέργειας που οφείλει να εφαρμόζει η ομάδα), αν ο παραγωγός ήξερε ότι το πότε θα πουληθούν τα πορτοκάλια του θα το αποφάσιζε η ομάδα και όχι ο καθένας μόνος του, αν ήξερε ότι αν πέσει πάγος πάλι θα πληρωνόταν αν δεν προλάβαινε να κόψει, γιατί θα υπήρχε κοινό ταμείο, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Ξέρω, πολλοί, χρόνια τώρα λένε `'δεν γίνονται αυτά τα πράγματα". Τους απαντώ, ωραία λοιπόν, δεν γίνονται αυτά, η δική σας πρόταση ποια είναι; Σας αρέσει αυτή η κατάσταση; Είστε ευχαριστημένοι; Γιατί και μένα μου φαίνεται δύσκολη, αλλά χειρότερη μου φαίνεται αυτή που έχουμε τώρα. Αυτή η διάλυση. Αυτή η μοναξιά. Αυτή η απογοήτευση. Η ζωή χωρίς αύριο. Χωρίς αύριο για όλους. Γιατί αν ο παραγωγός δεν πληρωθεί, δεν θα καλλιεργήσει. και αν δεν καλλιεργήσει δεν θα αγοράσει λιπάσματα. και στη συνέχει ο εξαγωγέας δεν θα βρει προιόν. Και δεν θα μπουν χρήματα στη αγορά. Και θα καταρρεύσει η τοπική οικονομία.
Δεν είναι απλά τα πράγματα παιδιά. Καλή η κουβέντα στο καφενείο, αλλά αν πρόκειται για ποδόσφαιρο. Αν πρόκειται για τη δουλεία και το εισόδημά μας, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Θέλει κόπο και κόλπο η δουλειά για να πετύχει. Η τακτική του χύμα και ότι προκύψει δεν βγάζει πουθενά. Και δεν βλέπω κανέναν να μιλάει δημόσια. Πολύ "μούγγα". Όλοι στα μουλωχτά. Να σπρώξουμε τον καιρό. Να σπρώξουμε τα πράγματα.
Και αυτή η απραξία θα πληρωθεί πανάκριβα. Δεν μπορεί τόσοι νοικοκυραίο να κοιτάνε την χιονοστιβάδα αποσβολωμένοι. Κάτι πολύ κακό έχει συμβεί. Πρόκειται για επιδημία απογοήτευσης. Έχουμε πόλεμο, το έχετε καταλάβει; Τι περιμένετε, ότι ο πόλεμος θα γίνει με στούκας; Ψυχολογικός είναι ο πόλεμος. Και είναι ακόμη χειρότερος, γιατί τα θύματα βγαίνουν εκτός μάχης, χωρίς να δώσουν καν μάχη. Παραδίδονται άνευ όρων και αμαχητί. Έχουμε πόλεμο παιδιά το έχετε καταλάβει; Ο εχθρός είναι η απραξία. Είναι ο μαρασμός. Είναι η αδιαφορία. Είναι η εγκατάλειψη. Έχουμε πόλεμο παιδιά, το έχετε καταλάβει;