Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ

Όλα επιβεβαιώνουν πώς βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για την έκρηξη των αγροτικών προβλημάτων της χώρας. Όλες πλέον οι επιχειρήσεις που συνδέονται με τον πρωτογενή τομέα, αντιμετωπίζουν προβλήματα, που δεν τους επιτρέπουν να αντιμετωπίσουν ούτε τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες τους, πολύ δε περισσότερο να κάνουν αναπτυξιακές σκέψεις και επενδύσεις.
Το εύρος και οι πολυπλοκότητα των προβλημάτων είναι τέτοια, που αγγίζουν από τον πιο μικρό αγρότη, μέχρι την μεγαλύτερη μεταποιητική ή εμπορική επιχείρηση.
Κόστος παραγωγής, ποιότητα ποσότητες και ποικιλία προϊόντων, ανυπαρξία μάρκετινγκ, ελλιπής ενημέρωση, έλλειψη ίδιων κεφαλαίων για χρηματοδότηση νέων επενδύσεων, δυσκίνητο χρηματοπιστωτικό σύστημα, ασυνέπεια της Δημόσια Διοίκησης και έλλειψη εξειδικευμένου και έμπειρου ανθρώπινου δυναμικού, είναι τα κύρια προβλήματα που διαπιστώνονται.
Και πάνω απ’ όλα αυτά, το σημαντικότερο ίσως όλων των προβλημάτων την παρούσα στιγμή.
Η έλλειψη όρεξης για δουλειά.
Στη αρχή αυτό μοιάζει αδιανόητο. Στη κορύφωση της κρίσης, γιατί οι αγρότες αντί να εντείνουν τις προσπάθειές τους, οπισθοχωρούν;
Γιατί κανένας δεν δουλεύει στην ύπαιθρο;
Γιατί οι νέοι είναι στις καφετέριες;
Γιατί στα χωράφια έμειναν μόνο αλλοδαποί;
Γιατί οι αγρότες μόλις ακούσουν για συνεταιρισμούς, ομάδες παραγωγών, επενδύσεις, πιστοποίηση, προγράμματα, ανάπτυξη και τα σχετικά, βγάζουν σπυράκια;
Μια προσεκτικότερη ματιά στα αίτια αυτής της συμπεριφοράς, δικαιολογεί και ξεκαθαρίζει την κατάσταση.
Οι αγρότες κουράστηκαν, χρόνια τώρα, να ακούνε τα ίδια και τα ίδια.
Οι αγρότες κουράστηκαν, χρόνια τώρα, τον εμπαιγμό και την κοροϊδία από το σύστημα και τώρα εκδικούνται. Η αντίδραση αυτή είναι παρορμητική, και απόλυτα φυσική.
Είναι σαν να λένε στο σύστημα: «μας τάξατε και δεν κάνατε τίποτα. Σας πιστέψαμε. Περιμέναμε τα έργα σας. Τους γεωπόνους στο χωράφι. Τις αναδιαρθρώσεις των καλλιεργειών. Την εκπαίδευση. Τα ινστιτούτα. Την έρευνα. Τα αρδευτικά έργα.
Μας εμπαίξατε. Μας διαλύσατε. Μας ξεφτιλίσατε. Μας κάνατε ζητιάνους. Δεν αντέχουμε άλλο. Δεν γουστάρουμε άλλο να δουλέψουμε.
Αντέχουμε την φτώχια.
Εσείς την αντέχετε;»
Έτσι λοιπόν, το σύστημα, βρίσκεται τώρα πια αντιμέτωπο με τις συνέπειες της λειτουργίας τους. Είμαι περίεργο να δω τι θα κάνει. Τι θα τάξει πια; Σε ποιους;